Van der Waals bağları, atomlar ve moleküller arasındaki zayıf, kısa menzilli çekim kuvvetleridir. Bu bağlar, kovalent veya iyonik bağlar kadar güçlü olmasa da, maddelerin fiziksel özelliklerini (kaynama noktası, erime noktası gibi) ve moleküller arası etkileşimleri önemli ölçüde etkiler.
Van der Waals kuvvetleri temelde üç tür etkileşimden oluşur:
Dipol-Dipol Etkileşimleri: Polar moleküller arasında meydana gelir. Polar moleküller, kalıcı bir dipol momentine sahiptir, yani molekülün bir kısmı kısmi pozitif (+) yük taşırken, diğer kısmı kısmi negatif (-) yük taşır. Bu zıt yükler birbirini çeker.
Dipol-İndüklenmiş Dipol Etkileşimleri: Polar bir molekülün, apolar bir molekülde geçici bir dipol oluşturmasıyla meydana gelir. Polar molekülün elektrik alanı, apolar molekülün elektron dağılımını bozar ve geçici bir dipol oluşturur.
London Dağılma Kuvvetleri (Anlık Dipol-İndüklenmiş Dipol Etkileşimleri): Tüm atomlar ve moleküller arasında bulunur, ancak apolar moleküllerde baskındır. Elektronların rastgele hareketi, anlık (geçici) dipollerin oluşmasına neden olur. Bu anlık dipoller, komşu atom veya moleküllerde dipol indükleyerek çekim kuvveti oluşturur. Bu kuvvetler, molekülün yüzey alanı arttıkça güçlenir.
Van der Waals kuvvetleri, moleküller arasındaki mesafeye oldukça duyarlıdır. Mesafe arttıkça kuvvet hızla azalır. Bu nedenle, moleküllerin birbirine yakın olması önemlidir. Ayrıca, molekülün şekli de önemlidir; daha büyük yüzey alanına sahip moleküller, daha güçlü Van der Waals kuvvetlerine sahip olacaktır.
Bu zayıf etkileşimler, özellikle sıvıların ve katıların yoğunlukları, yüzey gerilimleri ve viskoziteleri gibi fiziksel özelliklerinde önemli rol oynar.